Wtorek/26.11.2024
|Leona, Leonarda, Lesławy
Rocznica napaści ZSRR na Polskę
10-09-2008
17 września 2008 Starostwo Powiatowe w Opocznie organizuje obchody Rocznicy napaści ZSRR na Polskę w 1939 roku. oOgodzinie 12.00 rozpocznie sie msza św. w intencji żołnierzy zamordowanych na wschodzie i poległych w walkach z sowietami. o 13.30 delegacje złożą wiązanki i wieńce oraz zapalą znicze pod pomnikiem przy zamku.
69 lat temu, nie zważając na cztery pozostające w mocy porozumienia międzynarodowe, traktat ryski o granicy polsko-radzieckiej z 1921 roku, protokół Litwinowa o wyrzeczeniu się wojny jako środka rozwiązywania sporów z 1929 roku, pakt o nieagresji zawarty z Polską w 1932 roku i konwencję londyńską o definicji agresora z 1933 roku, wojska sowieckie 17 września 1939 roku wkroczyły na terytorium Rzeczypospolitej. Agresja ZSRR nie była sprowokowana przez Polskę. Jeszcze 14 września 1939 roku minister spraw zagranicznych Józef Beck wysłał do Stalina misję handlową, która miała zakupić materiały wojenne dla walczących armii polskich. Działania Sowietów nie były jednak przypadkowe. Stanowiły realizację paktu Ribbentrop-Mołotow, zawartego 23 sierpnia 1939 roku.
Pakt uzgadniał plany agresji na Polskę i jej podział pomiędzy III Rzeszę i ZSRR. Oficjalnie była to umowa handlowa, maskowała ona jednak tajny protokół z mapą, na której zaznaczono linię podziału Polski wzdłuż Narwi, Wisły i Sanu. Tak rozpoczął się IV rozbiór Polski. Jako pretekst posłużył argument o ustaniu samodzielnego bytu państwowego i opuszczenia terytorium II RP przez jej władze, a także konieczność ochrony mniejszości narodowych zamieszkujących jej wschodnie terytoria.
Komisarz ludowy spraw zagranicznych Wiaczesław Mołotow stwierdził: "Wojna polsko-niemiecka ujawniła wewnętrzne bankructwo państwa polskiego. W ciągu dziesięciu dni operacji wojennych Polska utraciła wszystkie swoje regiony przemysłowe i ośrodki kulturalne. Warszawa przestała istnieć jako stolica Polski. Rząd polski rozpadł się i nie przejawia żadnych oznak życia. Oznacza to, iż państwo polskie i jego rząd faktycznie przestały istnieć. Wskutek tego traktaty zawarte między ZSRR a Polską utraciły swą moc (...). Dlatego też rząd radziecki, który zachowywał dotąd neutralność, nie może pozostać dłużej neutralnym w obliczu tych faktów. Rząd radziecki nie może również pozostać obojętnym w chwili, gdy bracia tej samej krwi, Ukraińcy i Białorusini, zamieszkujący na terytorium Polski i pozostawieni swemu losowi, znajdują się bez żadnej obrony.
17 września 1939 roku między 2 a 3 w nocy wezwany został pilnie do Komisariatu Spraw Zagranicznych w Moskwie ambasador RP Wacław Grzybowski. Odmówił on jednak przyjęcia kłamliwej i obraźliwej noty Mołotowa. W tym czasie, już o godz. 4 w nocy, dwa rosyjskie Fronty, Białoruski i Ukraiński, mające w swoim składzie 7 armii, liczących w pierwszej linii od 600 tysięcy do 1 miliona żołnierzy, uderzyły na polską granicę wschodnią. W wyprawie wyzwoleńczej, jak to nazywano w ZSRR, wojska sowieckie posuwały się na zachód. Dochodziło do licznych starć z Polakami, m.in. pod Szackiem i Wytycznem. Największym starciem była dwudniowa obrona Grodna 20-21 września. Armia radziecka miała jednak ułatwione zadanie. Zadziałało zaskoczenie, słaby opór stawiły jednostki Korpusu Ochrony Pogranicza i nieliczne oddziały wojskowe, liczące około 30 tys. żołnierzy. Poza tym polskie jednostki obowiązywała dyrektywa ogólna wodza naczelnego, marszałka Rydza-Śmigłego. Brzmiała ona jednoznacznie: "Sowiety wkroczyły. Nakazuję ogólne wycofanie na Rumunię i Węgry najkrótszymi drogami. Z bolszewikami nie walczyć, chyba w razie natarcia z ich strony lub próby rozbrojenia oddziałów.
Na korzyść agresora działały także powszechna dezinformacja i trudności komunikacyjne między walczącymi frontami. Równocześnie Sowieci rozpoczęli ostrą akcję propagandową. Dramat walczących Polaków zwiększało rozproszenie i rozbicie poszczególnych oddziałów wojskowych. Jednocześnie toczyły się walki nad Bzurą, bronił się Lwów, walczyła Warszawa, Modlin i Hel. Obradujący w Kołomyi, a następnie w Kutach rząd polski orzekł "bezsilność wobec połączonych sił niemieckich i radzieckich". W obliczu dramatycznego obrotu działań wojennych wódz naczelny Edward Rydz-Śmigły po konsultacjach z premierem Sławoj-Składkowskim nakazał wycofanie wojsk i ocalałego sprzętu na terytorium Rumunii i Węgier. W nocy z 17 na 18 września władze RP przekroczyły granicę rumuńską. Do Rumunii, na Węgry, Litwę i Łotwę przedostało się w przybliżeniu 83 tys. żołnierzy i oficerów polskich. Do niewoli sowieckiej trafiło 180-250 tys. żołnierzy. Już wtedy miały miejsce pierwsze mordy polskich jeńców, dokonywane "z marszu" przez Armię Czerwoną. Około 22,5 tys. polskich jeńców, głównie oficerów więzionych w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie, funkcjonariusze NKWD wymordowali wiosną 1940 roku w Katyniu, Miednoje i innych miejscach kaźni po decyzji członków sowieckiego Politbiura: Stalina, Berii, Mikojana, Mołotowa, Woroszyłowa, Kalinina i Kaganowicza. Dziś znany jest los ponad 15 tys. z nich.
W nocy z 28 na 29 września podpisany został kolejny pakt między III Rzeszą a ZSRR, sygnowany przez Mołotowa i Ribbentropa, nazwany układem o przyjaźni i granicach. Sygnatariusze stwierdzali w nim całkowitą likwidację państwa polskiego i wyznaczali nową linię podziału ziem polskich wzdłuż Pisy, Narwi, Bugu i Sanu. Stalin zrezygnował na rzecz Hitlera z wcześniej przyznanej mu Lubelszczyzny i części Mazowsza (między Wisłą a Bugiem), w zamian za włączenie Litwy do "strefy interesów ZSRR".
69 lat temu, nie zważając na cztery pozostające w mocy porozumienia międzynarodowe, traktat ryski o granicy polsko-radzieckiej z 1921 roku, protokół Litwinowa o wyrzeczeniu się wojny jako środka rozwiązywania sporów z 1929 roku, pakt o nieagresji zawarty z Polską w 1932 roku i konwencję londyńską o definicji agresora z 1933 roku, wojska sowieckie 17 września 1939 roku wkroczyły na terytorium Rzeczypospolitej. Agresja ZSRR nie była sprowokowana przez Polskę. Jeszcze 14 września 1939 roku minister spraw zagranicznych Józef Beck wysłał do Stalina misję handlową, która miała zakupić materiały wojenne dla walczących armii polskich. Działania Sowietów nie były jednak przypadkowe. Stanowiły realizację paktu Ribbentrop-Mołotow, zawartego 23 sierpnia 1939 roku.
Pakt uzgadniał plany agresji na Polskę i jej podział pomiędzy III Rzeszę i ZSRR. Oficjalnie była to umowa handlowa, maskowała ona jednak tajny protokół z mapą, na której zaznaczono linię podziału Polski wzdłuż Narwi, Wisły i Sanu. Tak rozpoczął się IV rozbiór Polski. Jako pretekst posłużył argument o ustaniu samodzielnego bytu państwowego i opuszczenia terytorium II RP przez jej władze, a także konieczność ochrony mniejszości narodowych zamieszkujących jej wschodnie terytoria.
Komisarz ludowy spraw zagranicznych Wiaczesław Mołotow stwierdził: "Wojna polsko-niemiecka ujawniła wewnętrzne bankructwo państwa polskiego. W ciągu dziesięciu dni operacji wojennych Polska utraciła wszystkie swoje regiony przemysłowe i ośrodki kulturalne. Warszawa przestała istnieć jako stolica Polski. Rząd polski rozpadł się i nie przejawia żadnych oznak życia. Oznacza to, iż państwo polskie i jego rząd faktycznie przestały istnieć. Wskutek tego traktaty zawarte między ZSRR a Polską utraciły swą moc (...). Dlatego też rząd radziecki, który zachowywał dotąd neutralność, nie może pozostać dłużej neutralnym w obliczu tych faktów. Rząd radziecki nie może również pozostać obojętnym w chwili, gdy bracia tej samej krwi, Ukraińcy i Białorusini, zamieszkujący na terytorium Polski i pozostawieni swemu losowi, znajdują się bez żadnej obrony.
17 września 1939 roku między 2 a 3 w nocy wezwany został pilnie do Komisariatu Spraw Zagranicznych w Moskwie ambasador RP Wacław Grzybowski. Odmówił on jednak przyjęcia kłamliwej i obraźliwej noty Mołotowa. W tym czasie, już o godz. 4 w nocy, dwa rosyjskie Fronty, Białoruski i Ukraiński, mające w swoim składzie 7 armii, liczących w pierwszej linii od 600 tysięcy do 1 miliona żołnierzy, uderzyły na polską granicę wschodnią. W wyprawie wyzwoleńczej, jak to nazywano w ZSRR, wojska sowieckie posuwały się na zachód. Dochodziło do licznych starć z Polakami, m.in. pod Szackiem i Wytycznem. Największym starciem była dwudniowa obrona Grodna 20-21 września. Armia radziecka miała jednak ułatwione zadanie. Zadziałało zaskoczenie, słaby opór stawiły jednostki Korpusu Ochrony Pogranicza i nieliczne oddziały wojskowe, liczące około 30 tys. żołnierzy. Poza tym polskie jednostki obowiązywała dyrektywa ogólna wodza naczelnego, marszałka Rydza-Śmigłego. Brzmiała ona jednoznacznie: "Sowiety wkroczyły. Nakazuję ogólne wycofanie na Rumunię i Węgry najkrótszymi drogami. Z bolszewikami nie walczyć, chyba w razie natarcia z ich strony lub próby rozbrojenia oddziałów.
Na korzyść agresora działały także powszechna dezinformacja i trudności komunikacyjne między walczącymi frontami. Równocześnie Sowieci rozpoczęli ostrą akcję propagandową. Dramat walczących Polaków zwiększało rozproszenie i rozbicie poszczególnych oddziałów wojskowych. Jednocześnie toczyły się walki nad Bzurą, bronił się Lwów, walczyła Warszawa, Modlin i Hel. Obradujący w Kołomyi, a następnie w Kutach rząd polski orzekł "bezsilność wobec połączonych sił niemieckich i radzieckich". W obliczu dramatycznego obrotu działań wojennych wódz naczelny Edward Rydz-Śmigły po konsultacjach z premierem Sławoj-Składkowskim nakazał wycofanie wojsk i ocalałego sprzętu na terytorium Rumunii i Węgier. W nocy z 17 na 18 września władze RP przekroczyły granicę rumuńską. Do Rumunii, na Węgry, Litwę i Łotwę przedostało się w przybliżeniu 83 tys. żołnierzy i oficerów polskich. Do niewoli sowieckiej trafiło 180-250 tys. żołnierzy. Już wtedy miały miejsce pierwsze mordy polskich jeńców, dokonywane "z marszu" przez Armię Czerwoną. Około 22,5 tys. polskich jeńców, głównie oficerów więzionych w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie, funkcjonariusze NKWD wymordowali wiosną 1940 roku w Katyniu, Miednoje i innych miejscach kaźni po decyzji członków sowieckiego Politbiura: Stalina, Berii, Mikojana, Mołotowa, Woroszyłowa, Kalinina i Kaganowicza. Dziś znany jest los ponad 15 tys. z nich.
W nocy z 28 na 29 września podpisany został kolejny pakt między III Rzeszą a ZSRR, sygnowany przez Mołotowa i Ribbentropa, nazwany układem o przyjaźni i granicach. Sygnatariusze stwierdzali w nim całkowitą likwidację państwa polskiego i wyznaczali nową linię podziału ziem polskich wzdłuż Pisy, Narwi, Bugu i Sanu. Stalin zrezygnował na rzecz Hitlera z wcześniej przyznanej mu Lubelszczyzny i części Mazowsza (między Wisłą a Bugiem), w zamian za włączenie Litwy do "strefy interesów ZSRR".
Nasze Wydawnictwa
