W dniach 22-25 stycznia 2009 r., w mieście Celldomolk na Węgrzech, odbędą się uroczystości jubileuszowe związane z trzydziestoleciem tegoż miasta. Odpowiadając na zaproszenie z wizytą na Węgry udaje się delegacja Powiatu Opoczyńskiego i Gminy Opoczno.
Nawiązując do historii Polski i Węgier oraz przyjaznych stosunków obu narodów, Starostwo Powiatowe w Opocznie przy udziale Urzędu Miejskiego, podjęło inicjatywę umocnienia więzów przyjaźni z Węgrami. Odnowienie przyjaznych kontaktów zainicjowały uroczystości związane z odsłonięciem tablicy, przy udziale Ambasadora i Konsula Węgier, połączone z Mszą św. dnia 16 listopada 2008 r.
Warto pamiętać o wydarzeniach historycznych i wspólnej przeszłości utrzymując dziś, w okresie suwerenności naszych państw przyjaźń, którą zapoczątkowali nasi przodkowie.
Nasze narody łączy utrata niepodległości, życie pod zaborem, obecność węgierskich księżniczek i królów na tronie polskim. Na tronie węgierskim również zasiadali polscy książęta i królowie.
Podczas pamiętnej Wiosny Ludów (1848 – 1849) o niepodległość braci Węgrów walczyli również ramię w ramię Polacy. Takim przykładem jest Józef Bem. Również gen. Antoni Jeziorański. Pod koniec wojny gen Józef Bem został powołany przez L. Kossutha na naczelnego wodza Armii Węgierskiej.
Następny rozdział tragicznych naszych dziejów to Powstanie Styczniowe (1863-1864). Polskie partie powstańcze ścigane przez Rosjan ratując swoje życie, przekraczały granicę Austro – Węgierską w Galicji. Węgrzy jednak sprzyjali, pozwalali i pomagali poruszać się wzdłuż granicy państwowej, aby w dogodnej chwili powstańcy mogli powrócić na teren walki w Zaborze Rosyjskim. Po upadku Powstania Styczniowego liczne partie powstańcze z dowództwem znajdowały schronienie wśród Węgrów, np. major Józef Walter, który w latach 1863 – 1864 walczył w opoczyńskim. Oddział jego liczył 60 osób, wraz z którym stoczył bój pod Klinami koło Opoczna w dniu 9 kwietnia 1864 r. Stracił 44 powstańców i po tej klęsce wycofali się do Galicji. Tamtą tragedię przypomina bracka mogiła w lesie przy drodze Opoczno- Prymusowa Wola – Sławno.
W dniu 6 sierpnia 1914 r. wybuchła I Wojna Światowa. Austria powołała pod broń narody żyjące pod jej berłem, w tym również Polaków i Węgrów. Tak utworzoną armię nazwano Austro – Węgierską. W sierpniu 1914 r., front zatrzymał się na linii rzeki Pilicy, Opoczno stało się miastem przyfrontowym. Od strony Opoczna znajdowały się wojska rosyjskie. Natomiast po drugiej stronie Pilicy znajdowały się wojska Austro – Węgierskie. Na rzece Pilicy front zatrzymał się na okres roku. Trwały walki pozycyjne, powstawały nowe coraz większe wojskowe cmentarze polowe.
W dniu 15 maja 1915 r. około godz. 15.00 od strony Inowłodza do Opoczna wkroczyły oddziały Austro – Węgierskie, przynosząc miastu wolność po 120 latach rosyjskiej niewoli.
W okresie międzywojennym mieliśmy wspólną granicę z Węgrami, która umożliwiła po niepowodzeniach tragicznego Września ’39 żołnierzom Wojska Polskiego schronić się na terenie Węgier. Wraz z wojskiem i ludność cywilna znajdowała tam schronienie. Węgrzy okazywali wielką pomoc, dzięki temu wielu żołnierzy przedostało się na Zachód do Armii gen. Sikorskiego we Francji.
Węgry były podczas II Wojny Światowej głównym punktem przerzutowym Armii Krajowej. Wojskowi węgierscy pomagali Polakom. Z chwilą wybuchu wojny z ZSRR na terytorium Polski, znalazła się Armia Węgierska. Wobec działań podejmowanych przeciw Polakom, żołnierze węgierscy byli w cichej opozycji. Współpracowali z partyzantami, organizując dostarczanie broni i amunicji. Wielokrotnie zdarzało się, że podczas niemieckich akcji wymierzonych przeciw ludności polskiej Węgrzy świadomie pozwalali żołnierzom ruchu oporu i ludności opuścić teren zagrożony. W Podkowie Leśnej zebrało się duże zgrupowanie wojsk węgierskich z zamiarem przyłączenia się do pomocy powstańcom i walki z Niemcami. Prowadzono rozmowy z dowództwem AK. Alianci tak wschodni jak i zachodni nie wyrazili na to zgody.
W czasie Powstania Węgierskiego i Października 1956r. cały naród polski wspierał materialnie i duchowo walczących Węgrów.
Powyższe fakty bezustannie podważa opoczyńska prasa i poddaje wątpliwości naszą wspólną historię i kilkusetletnią przyjaźń. Cytowany poniżej znany w opoczyńskim regionalista – Włodzimierz Koperkiewicz, który w Powiatowym Centrum Historycznym, w Starostwie, służy pomocą i wiedzą coraz większej liczbie osób zainteresowanych naszym regionem – uczniom, studentom i przewodnikom stwierdza - „ Prawdą jest to, że p. Maciej Mrozowicz pisze to co jemu jest wygodne i potrzebne. Próbowałem z nim omawiać te sprawy ale redaktor oświadczył, że ja nie jestem partnerem do rozmów, gdyż nie prezentuję odpowiedniej klasy i poziomu umysłowego. No cóż! Ja nie kończyłem szkoły w byłym ZSRR.”
