W PRACY DYDAKTYCZNEJ STOSUJEMY NA WSZYSTKICH ETAPACH EDUKACYJNYCH INDYWIDUALNE PODEJŚCIE DO KAŻDEGO UCZNIA POPRZEZ STOSOWANIE ODPOWIEDNICH METOD:
Metody pracy rewalidacyjnej z dziećmi upośledzonymi umysłowo są różnorodne, a ich dobór zależy od:
celu i zadań oddziaływań,
sytuacji dziecka (wieku, potrzeb, stopnia upośledzenia, możliwości i ograniczeń),
realnych warunków, w jakich odbywają się zajęcia (dom rodzinny, szkoła).
Metody – to przede wszystkim ukierunkowana zabawa, dobrze zorganizowana praca dająca stosunkowo szybko zamierzone efekty, ćwiczenia w mówieniu, samoobsłudze, gimnastyka korekcyjna i rytmika.
Dobór metod rewalidacji osób upośledzonych umysłowo wymaga między innymi:
dobrego poznania ucznia;
zrozumienia jego trudności w poznaniu świata;
uświadomienia istoty rewalidacji uczniów;
znajomości potrzeb rozwojowych dziecka;
tworzenia korzystnych warunków emocjonalnych w zespołach uczniowskich.
Wśród metod pracy z dzieckiem upośledzonym stosowanych w naszej placówce całościowo lub
w elementach na szczególną uwagę zasługują:
metody oglądowe oparte na obserwacji,
metody oparte na słowie (opowiadanie, opisy, pogadanki, praca z książką),
metoda malowania dziesięcioma palcami (R. F. Show);
metoda uczenia przez naśladownictwo:
naśladownictwo ruchowe i statyczne (wychowanie fizyczne, rytmika, plastyka, technika, czynności samoobsługi);
naśladownictwo werbalne (kształcenie i nauka mowy);
naśladownictwo zachowań i postaw.
metoda zabawy: od manipulacyjnych, ruchowych, konstrukcyjnych, tematycznych do Orgiami.
metoda gier dydaktycznych; Należą do nich:
metoda stymulacyjna, np. sztuczne wytwarzanie fragmentu rzeczywistego tj. wyścigi przy użyciu klocków;
metoda sytuacyjna; tzn. stwarzanie sytuacji i przewidywań następstw;
metoda inscenizacji; odtwarzanie wydarzeń, które maiły miejsce, i stwarzanie problemów, które należy rozwiązać;
giełda pomysłów (,,burza mózgów”); polega na wysuwaniu śmiesznych pomysłów, stawianiu hipotez i rozwiązywaniu problemów.
drama; pozwala na otwarcie się, sprzyja poznaniu i rozwijaniu możliwości dziecka.
metoda swobodnej pracy M. Montessori.
metoda W. Sherborne, czyli Metoda Ruchu Rozwijającego.
metoda stymulacji polisensorycznej.
Metoda Dobrego Startu.
Metoda instrumentalna.
Metoda Ośrodków Pracy.
metoda komputerowego wspomagania.
Metoda Christophera Knilla.
Metoda 18 struktur wyrazowych.
Alternatywne metody komunikowania się.
Metoda Blissa
metoda ośrodków zainteresowań O. Declory.
metody wspomagające, alternatywne – Klanzy, A. Frostig i D. Horne.;