Powierzchnia Gminy Paradyż wynosi 82 km2
Położona jest w południowej części Niziny Mazowieckiej nad rzeką Czarną i jej dopływem Popławką. Początek istnienia Paradyża wiąże się z założeniem miejscowego klasztoru Bernardynów w drugiej połowie XVII wieku. W 1789 r. Jan Sariusz Skórkowski, chorąży opoczyński, projektował rozbudowę paradyskiego osiedla i podniesienie go do rangi miasteczka. Projekt nie został zrealizowany, a powstałe osiedle przyklasztorne przekształciło się po uwłaszczeniu w 1864 roku w wieś rolniczą. Najcenniejszym zabytkiem gminy jest zespół klasztorny oo. Bernardynów składający się z barokowego klasztoru i kościoła oo. Bernardynów z XVII w. trzynawowy, bazylikowy z zabytkowym wyposażeniem. W ołtarzu głównym przechowywany jest łaskami słynący obraz Chrystusa Cierniem Koronowanego. W Wójcinie warto obejrzeć późno klasycystyczny kościół murowany z 1826 r. oraz znajdujące się na pobliskim cmentarzu kwatery z okresu I wojny światowej, z grobami żołnierzy armii austro-węgierskiej i rosyjskiej. Na cmentarzu parafialnym w Paradyżu znajdują się mogiły partyzantów AK z oddziału „Błysk”. Na terenie gminy zlokalizowane są trzy parki podworskie w Paradyżu, Wielkiej Woli i Stawowiczkach.