Chocim to miasto w południowo-zachodniej części Ukrainy (Besarabia), w obwodzie czerniowieckim, nad Dniestrem. Liczy ponad 11 tys. mieszkańców i jest stolicą Rejonu Chocimskiego. Od X do XIII w. należał do księstw ruskich, od XIV w. w różnych okresach do Mołdawii, Turcji i Polski. W XVII-XVIII w. turecka twierdza graniczna. Miejsce dwóch wielkich bitew wojsk Rzeczypospolitej z Turkami (w 1621 i 1673). Najważniejszym zabytkiem Chocimia jest zamek. Położony jest on na prawym brzegu Dniestru, w głębokiej niecce, na skalnym cyplu między rzeką a jarem wpadającego do niej potoku.
Był to ważny punkt strategiczny, usytuowany na przecięciu się szlaków handlowych, strzegący przeprawy i drogi schodzącej jarem od południowego-zachodu. Niegdyś ziemie te wchodziły w skład Rusi Kijowskiej, a następnie Księstwa Halickiego. Istniał wówczas gród z umocnieniami drewnianymi. Po połowie XIII w. powstała pierwsza twierdza murowana, położona na końcu skalnego cypla. Pozostały z niej fragmenty murów z wapienia, odkryte na dziedzińcu zamku i w grubości jego wschodniej ściany. Na południe od grodu, oddzielonego fosą, rozciągało się podgrodzie. W 1812 włączony do Rosji, od 1918 Rumunii. W latach 1940-1991 wraz z Bukowiną część Ukraińskiej SSR (z wyjątkiem lat 1941-1944, kiedy był ponownie włączony do Rumunii), od 1991 należy do Ukrainy.
